Mijn blog van gaat over het zien van kansen, het is de rode draad in ons leven
Ik wil ook jou inspireren om in kansen te denken.
We hebben twee kinderen met op zijn zachts gezegd flinke uitdagingen op het gebied van prikkelverwerking. Deze situatie heeft ons echter ook kansen geboden.
Zo ben ik mij verder in prikkelverwerking gaan verdiepen en de afgelopen jaren heb ik echt het verschil kunnen maken voor gezinnen die vastliepen door deze problemen.
Onze meerwaarde is dat we echt heel diep van binnen snappen hoe het is om in zo’n gezin te staan. Vaak met je handen in het haar en geen idee wat te doen.
Door de weg die wij beiden hebben afgelegd als ouders in ons eigen gezin, konden we daarna veel andere gezinnen helpen. Samen met ouders kruip ik in de problemen van hun gezin en leer ze wat het echt is als je last hebt van je prikkelverwerking.
Ik gebruik hierbij verschillende visuele manieren en ouders leven zich letterlijk in. Zo kan een kind dat last heeft van geluiden soms echt niet luisteren. Het kind gaat letterlijk op slot en geluiden worden niet meer gefilterd. Of heel erg sterk gefilterd. Beide reacties zorgen ervoor dat een kind niet meer adequaat op geluid kan reageren.
Jarenlang heb ik dit via losse workshops aan ouders, scholen en verschillende organisaties -zoals therapeuten van MEE Nederland – geleerd. Deze tijd bied kansen en net als met onze kinderen en met de gezinnen waar ik mee werk, pakken wij die kansen.
Zo heeft mijn man op 63 jarige leeftijd nog een opleiding gevolgd als jongerencoach. Hij heeft jaren de stagiaires met een rugzak op zijn werk begeleid. Waar zijn collega’s zeiden doe jij maar, wij kunnen dit niet.
Hij zag kansen en bood die dan ook aan zijn stagiaires. Hij ging met ze in gesprek. Het is echt goud waard om al zoveel ervaring door onze eigen kinderen te hebben. Zo zorgde hij dat zijn stagiaires zich openden en sloot hij aan bij de manier van leren die zij nodig hadden. Hij werd daar zo enthousiast over dat hij dit nu na zijn vroegpensioen wil doen.
Hij krijgt veel tegenwerking. Zo herkenbaar, want de zogenaamde officiële instanties denken het allemaal te weten, maar samen zijn we geen opgevers en zien we kansen. En is hij in snel tempo aan het leren en gewoon gaan doen, online coachen en schrijvend coachen.
En ik ben dus mijn academy , mijn opleiding van offline naar online aan het omzetten. Ik heb geleerd wat webinars geven is, en nog meer van deze technieken. Maar ik geef eerlijk toe dat is een hele uitdaging, want ik ben inmiddels ook 58 jaar. Maar ik heb een missie en die voer ik uit.
Wij willen allebei dat mensen met een uitdaging, of beperking (rot woord) ook kansen krijgen en dat wij weer leren naar hun en hun ouders te luisteren.
Ik zie teveel jonge kinderen die op jonge leeftijd al vast lopen. De problemen waar ouders nu tegenaan lopen liepen wij met onze kinderen al tegenaan. Mijn hart bloed als ik weer eens zie dat zelfs jonge kinderen zware psychische middelen krijgen om hun prikkelverwerking te onderdrukken.
Ik maak het verschil voor jonge kinderen door echt te kijken welke prikkels triggeren. En dat wil ik dus nu aan coaches, therapeuten, leerkrachten en uiteindelijk dokters gaan leren. Mijn ervaring is dat het geen onwil is, maar onwetendheid.
Ik ben nu net amper 2 weken bezig en het enthousiasme is er. Ik geloof sterk in mijn product. En ik weet zeker dat door stap voor stap hier bekendheid aan te geven, dat er steeds meer mensen interesse zullen krijgen.
De mensen die ik opleid zullen hun nieuwe kennis onder mijn begeleiding uit gaan dragen.
Ik zie kansen voor hen, omdat de groep kinderen met uitdagingen in prikkelverwerking steeds verder zal groeien. Dat was al voor corona en dat zal na deze periode alleen maar meer zijn.
Ik werk op dit moment alleen nog maar met gezinnen die vast lopen en zich niet gehoord voelen.
Ik hoop dat dit artikel je kan inspireren om te laten zie dat twee al wat oudere mensen ook nog een hele ommezwaai kunnen maken. Dit terwijl veel mensen van onze leeftijd die wij kennen al bijna achter de geraniums zitten. Veel mensen die we spreken kijken uit naar hun pensioen en lekker niets meer doen.
En begrijp mij goed dat is prima, maar niet voor ons.
Wij hebben beide een missie en omdat onze missies zo nauw verweven zijn heb ik er 1 artikel van gemaakt. En krijgen we beide de aandacht die we nodig hebben om onze missie te laten slagen.
Petra van Noort en Theo van Noort
